Видео

Γκουμας κοσμας

Ωραίο είναι το τραγούδι όταν μιλάμε και οι στίχοι του τραγουδιού

Όταν πας αντιθετα στην ροή του ποταμού και Όλοι σε γουστάρουν γι'αυτό που αυτοί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν

ας λεμε αλήθειες ο χαρισματικος καλλιτεχνικά ασιμος ,ηταν δυστυχώς αρρωστος ,επικίνδυνος και θα επρεπε να ειναι εκτος κοινωνίας, ηταν επικίνδυνος διοτι ειχε επιθετικότητα προς τους απλους ανθρωπους, ενοχλούσαι παιδια, γυναικες ,ζωα! μην κανουμε ηρωες τους λαθος ανθρωπους.

❤️❤️❤️

Η εισαγωγή μου θυμίζει μουσική από την ταινία "Ο Βασιλιάς" που είναι πολύ παλιότερη του τραγουδιού. Αν γνωρίζει κάποιος ας με διαφωτίσει.

Τι να πεις....

Πρέπει να ακούσουμε και το υπόλοιπο οπωσδήποτε... εκτός αν δεν υπάρχει και τζάμπα συζητάμε.....!!!!!!!!!!!

Σαν το ποτάμι που δεν λέει να στερέψει είν’ η ιστορία που θα πω, θα σας αρέσει. Τσιγγάνος άνεμος είναι ο ήρωας της κι ένας κατσίβελος σκοπός είν’ η μιλιά της. Σε χώρα αλαργινή που δε χωρά στον χάρτη ζούσε πριγκίπισσα με τ’ όνομα Αστάρτη. Μια νύχτα νότες φτάσανε στην κάμαρά της, που αντιλαλούσαν λες και σπάγαν τα δεσμά της. Αμέσως έτρεξε γοργά στο παραθύρι απ’ όπου κι άκουσε των Rom το πανηγύρι. Κιθάρα και φωτιά, κρασί, βιολί και πάθος μες στην καρδιά της μπήκαν σαν μοιραίο λάθος. Ξάφνου η σελήνη φώτισε έναν καβαλάρη που προς το μέρος της ερχόταν με καμάρι. Σαν μια φωτιά να `χε στα λόγια αναμμένη της φώναξε: «καλή κυρά αστρολουσμένη, το πανηγύρι μου τα σύνορα αλλάζει, σκίζει τους χάρτες και ηφαίστεια δαμάζει, γιατί εγώ έχω μοναδική πατρίδα της άγονης της γης να βρέξει την ελπίδα» Σαν άκουσε τα λόγια τούτα η Αστάρτη, τις πύλες διέταξε ν’ ανοίξουν με γινάτι και φώναξε: «καλέ μου σκοτεινέ τσιγγάνε, μπες στο παλάτι μου και ό,τι θέλεις κάνε». Κι αυτός χτυπώντας του αλόγου του την πλάτη της απαντάει: «αχ, καλή κυρά Αστάρτη, αυτό που ήθελα να κάνω το ’χω κάνει, η μουσική μου να μην φτάνει σε λιμάνι, γιατί ’ναι θάλασσα που συνεχώς χορεύει (σε) παλμό τσιγγάνικο που πέτρες ζωντανεύει».

Θεέ μου, σαν μπω στον πόλεμο, κάμε μη σε γυρέψω, αμοναχός μου το θεριό να βρω και να παλέψω. Κι αν με νικήσει το θεριό κι άλλο φως δεν προλάβω, σε μια αστραπή τη νιότη μου δώσ’ μου να μεταλάβω. Πως ανασταίνονται οι νεκροί μη δώσεις να πιστέψω. Σα βγω στην άκρη του γκρεμού λεύτερος να χορέψω.

Το θηρίο, με την ανάσα του Goya, αναπτύσσεται κυρίως τη νύχτα. Όπως όλα τα άδηλα νεύματα, όπως οι απροσδιόριστοι φόβοι, όπως οι απροσδιόριστοι φόβοι. Εγεννήθη την εποχή που οι φτέρες αποκτήσαν τη βασιλεία του κόσμου. Κι έφτασε ακμαίο στις μέρες μας, σαν υπόνοια και σαν οφθαλμαπάτη, σαν υπόνοια και σαν οφθαλμαπάτη. Αρχές Αυγούστου του 2000 και κάτι, την αλυσίδα του είδα, σπασμένη. Να χτυπιέται σα φίδι φαρμακερό, στην κεραία απάνω στον αφέντη, στην κεραία απάνω στον αφέντη. Ίσως κι άλλοι τυχεροί σαν κι εμένα, ψηλαφίσαν την καρδιά του θηρίου. Και γνωρίζουν τον τρόπο που γεύεται την αβάσταχτη χαρά του να υπάρχεις, την αβάσταχτη χαρά του να υπάρχεις. Το σαλόμ συχνά κρατιέται απ’ τα δέντρα, και χορεύει στο ρυθμό του αέρα. Στα λιθάρια ξύνει την πλάτη του, και αγνοεί, ή αγαπά τους ανθρώπους, και αγνοεί, ή αγαπά τους ανθρώπους. Κι αφού μ’ αρέσει να ονομάζω τα είδη, θηρίο του καλοκαιριού το λέω. Γιατί εξαντλεί τα αγιοκλίματα, και τα ασβεστώματα σαν τίντα κιτρινίζει, και τα ασβεστώματα σαν τίντα κιτρινίζει. Το θηρίο με την ανάσα του Goya, μια ανάσα να την πιεις στο ποτήρι. Σαν αψέντι ζυμωμένο στο έρεβος, μας παραλύει με μεγάλη ευκολία, μας παραλύει με μεγάλη ευκολία. Όλους εμάς τους ετοιμόρροπους τύπους, που απ’ τα αδιόρατα σκιρτήματά μας, οι γητευτές παράγουν γλωσσίδια, ονομαστά για τις καμπάνες του πόθου, ονομαστά για τις καμπάνες του πόθου.

Σας έχω ένα αίνιγμα σας έχω έναν γρίφο το είδα στον ύπνο όνειρο και σύνθημα στον τοίχο Το είδα στα μάτια των πολλών το είδα και στα δικά μου την ώρα που εμφανίζεται η ζόρικη σκιά μου Δυο ύαινες σπαράσσονται σε οργισμένη πάλη η κάθε μια αποζητά να καταπιεί την άλλη Το λένε με τον τρόπο τους τα κόκαλα που τρίζουν το λέει και το μειδίαμα εκείνο που γνωρίζουν Αυτός που ξέρει δεν μιλά στόμα γεμάτο χώμα και έτσι το άγριο αίνιγμα δεν λύθηκε ακόμα Ένα σαντάλι βρέθηκε στην πόρτα μου απ' έξω το βρήκα και το φόρεσα και βγήκα για να παίξω

Μάνα κι ο πατέρας, αγάλματα στον κήπο Μικρή χιονοστιβάδα, ατίθασο τρολάτι Χτυπά την πόρτα πίσω, και βγαίνει από το σπίτι Τα χείλη της βαμμένα, για φίλημα, γι' αγάπη. Βλέπει να αιμορραγούν διαβάτες γύρω της Μα είναι χνούδαλο, δεν ξέρει ακόμα... Κάθε απώλεια είναι παράσημο, Που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα. Η πόλη περιμένει, η πόλη τραγουδάει Μια ύαινα στο πάρκο δαγκώνει την ουρά της. Κι αυτή, το μόνο που έχει: τη φόρα, την οργή της Κι εκείνο το ακαθόριστο, που λεν' τα όνειρά της. Βλέπει να αιμορραγούν διαβάτες γύρω της Μα είναι χνούδαλο, δεν ξέρει ακόμα... Κάθε απώλεια είναι παράσημο, Που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα. Στην Χώρα των Τραυμάτων, η έφηβη Αλίκη Γελά και χαλαρώνει, πάνω σε μιαν αιώρα. Χωρίς να το προσέξει, κομμάτι απ' το σκοτάδι Μαζεύονται κοντά της οι μάγοι με τα δώρα. Βλέπει να αιμορραγούν διαβάτες γύρω της Μα είναι χνούδαλο, δεν ξέρει ακόμα... Κάθε απώλεια είναι παράσημο, Που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα. Βλέπει να αιμορραγούν διαβάτες γύρω της Μα είναι χνούδαλο, δεν ξέρει ακόμα... Κάθε απώλεια είναι παράσημο, Που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα. Κάθε απώλεια είναι παράσημο, Που καρφιτσώνεται βαθιά στο σώμα...

Άπαιχτο

β

Όταν ψάχνονται από ποιο ινσταγκραμ εμπνεύστηκε η δουλειά σου και εσύ έχεις στο κεφάλι σου αλλά...και αλλονων κεφάλια που αλλά διαδρατονται...Ελλάδα 2021

Αυτό που ήθελε να κάνει το έχει κάνει!!!, η μουσική του να μην πιάνει σε λιμάνι!!! 😉😉😉

Εξαιρετικό!

Στο "Δίχως καβάτζα καμιά"

Υπέροχο

Μπράβο Μαρίνα

Στέλνω με κύματα φιλια κ ύστερα φεύγω πάλι ... Μη στεναχωράσε γιατί δακρύζω ...

Πόσο όμορφα σε ξεσηκώνει .... είναι ότι πρέπει για εξόρμηση με ηλιόλουστο καιρό...

Το θέλουμε ολόκληρο σε παρακαλούμε...

Mmmm...

Υπεροχοοοο

Νικολας Ασιμος. Μια εμβληματική φιγούρα. Γεννημένος σε λάθος εποχή! Κι αυτό τα λεει όλα.

Εδω ειναι ο τοπος σου σου ηπε η ψυχη σου

Σωκρατη τεραστιε!!!!!!!!!!

Σωκρατη μου τεραστιε!!!!!!!!!!

Τα ακυκλ9φορητα μπορώ να τα βρω από καπου;έστω να μου τα στείλετε με κάποιο τροοπο

Εδώ είναι ο τόπος μου σου είπε η ψυχή σου μα κάτι χρωνια πάνω σου κρατούσες το κλιδη στο σπίτι ή πόρτα άνοιξε σφραγιστηκε η φυγή σου μέρες στο τζάκι έκαιγες ένα παλιό κλουβί

Τα ακόρντα κανεις;

So passionate!

τι να πεις τι απλα κοματαρα!!

Ωραια την επαιρνουσατε τοτε φρίκουλα. Όλη μέρα κομπόστα και το βράδυ πενιές, πρέφα και κρασάκι μπρούσκο. Εγώ σαν άνθρωπος παλιότερης εποχής θυμάμαι ήμασταν πολύ διαφορετικά. Μπορεί να μην είχαμε i pod και η ζωή να ήταν δύσκολη και το μέτωπό μας έσταζε από τον ιδρώτα, ήταν όμως καθαρό. Και μοσχομύριζαν οι αυλές μας αγιόκλημα και το φεγγάρι ήταν ασημένιο σαν τα μπακίρια του παπά-χαράλαμπου στον Άη Σώστη. Και τις Κυριακές, παίρναμε το μοτοσακό και δωσ΄του τα πάρτυ. Και ύστερα για πάστα στου Φλώκα. Και όταν έκλεισε ο σινεμάς, όλοι μαζί να γιαουρτώσουμε τον τεντυμπόη και να του κρεμάσουμε μαγγανοπήγαδα στα αυτιά. Και ήταν μέρες μας γιομάτες ξενοιασιά και καλοπέραση και στο τρανζιστοράκι Μαίρη Λίντα όταν βγάζαμε το πύον από τα μπιμπίκια της πλάτης της γιαγιάς Μελιώς. Και η Μαριώ έμοιαζε γοργόνα καμωμένη από κολυμπηθρόξυλο και ο ιδρώτας να κυλάει στα γυμνά κορμιά μας το καλοκαιράκι στο καρνάγιο και οι ελιές τυλιγμένες σε ένα καρό μαντήλι.

Σας παρακαλώ βάλτε το όλο!

Στελιο λογοθετη,,,,αλαξε επάγγελμα..γιατι μουσικη δεν γνωριζεις ουτε γραμμάριο...

Επιθυμούμε στίχους!

ΤΟ ΈΧΕΙ ΠΕΙ, ΕΓΏ ΕΊΜΑΙ ΚΑΚΙΤΕΧΝΗΣ

ΕΙΣΑΙ θεουλης..................ο δικος μου θεουλης.............

σβηνω...χανομαι...χανω τις αισθησεις μου....ελεος ~!~!~!@~!@~!@!@!@#!@!@@#$#$%^$%^&%$^&$%^&*%^&*%^&*^&*()^&*() ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ :((

δωσε μας ολα τα στοιχεία που γνωριζεις φιλε μου για τον ασιμο , ωστε να μπορεσουμε να μαθουμε ολα αυτα που δεν μπορουμε απο πουθενα αλλου ,

Ω,Ω,Ω.......ΣΩΚΡΑΤΕΣ.........!!!!!!!!!!!!!

Φίλε μου θα ήθελα να ακούσω ολόκληρη την συνέντευξη μήπως μπορείς να μου στείλεις τα υπόλοιπα ή που μπορώ να την βρω;

αρεε ιεραπετρα!!!

επιτελους το βρηκα!!!!

Μαρίνα σ' αγαπάω

Ο καλύτερος στίχος που υπάρχει σε ερωτικό κομμάτι μέχρι τώρα.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Προσκυνάω